Tijdens de Franze bezetting en de Klëppelkriich (rond 1795) verstopten de opstandelingen zich vaak in de bossen. Om te eten schoten ze regelmatig wat wild, tot grote ergernis van de boswachters en jagers, die dan ook fanatiek jacht op hen maakten.
In de omgeving van Kautenbach liep een Fransgezinde boswachter op een dag in een hinderlaag van opstandelingen. Ze zetten hem in een schuilplaats gevangen. Op een avond viel hij een van zijn bewakers aan, die zich verdedigde met een stuk hout en daarbij onbedoeld de boswachter doodde. De opstandelingen begroeven hem in het bos, onder een eik.
Jarenlang werd dit verhaal beschouwd als een hardnekkige legende. Maar toen rond 1850 een arbeider, die in het bos aan het werk was, een kuil groef om vuur te maken om zijn eten op te warmen, ontdekte hij een skelet. Aan de knopen en onderscheidingsteken werd hij herkend als de boswachter van weleer.
Hij werd in alle stilte begraven op het kerkhof van Kautenbach.
During the French occupation and the Klëppelkrich (around 1795), the rebels used to hide in the woods. There they hunted wild life to feed themselves, which annoyed the foresters and hunters, who tried very hard to stop them.
One day, a pro-French forester walked into an ambush of the rebels near Kautenbach. They locked him up in their hide-out. One night, he attacted one of his guards, who defended himself with a piece of wood and accidentally killed the forester. The rebels buried him under an oaktree in the woords.
For decades, this story was believed to be a boastful legend. But around 1850, a labourer, at work in the forest, dug a hole to build a fire to heat his meal and discovered a skeleton. The buttons and badhe near the body proved it was the forester from the story.
He was stealthily buried at the cemetery in Kautenbach.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten