Tussen 1820 en 1930 emigreerden zo'n 2500 Luxemburgers naar Brazilië.
Ook in 1928 ging een groep van ruim 300 Luxemburgse en Belgische families op weg naar een nieuw vaderland in Zuid-Amerika. Maar er kwam een kink in de kabel.
Keizer Dom Pedro I van Brazilië stelde volkomen onverwacht een immigratiestop voor Europeanen in. Voor de groep reizigers sloeg het bericht dat ze in Bremen niet aan boord mochten van de boot naar Zuid-Amerika in als een bom.
Ze moesten terug. Maar ze hadden huis noch haard meer.
De Luxemburgse regering liet zo snel mogelijk in een stuk niemandsland - dat "Um Kale Räis" werd genoemd - een barakkendorp inrichten. Daar konden ze, in grote armoede, proberen alsnog in Luxemburg een bestaan op te bouwen.
Het barakkendorp werd spottend "Nei Brasilien" (Nieuw Brazilië) genoemd. Het groeide later uit tot een echt dorp, dat de naam Grevels (Gréiwels) kreeg. Het heeft inmiddels zo'n 200 inwoners.
De naam van het culturele centrum herinnert nog steeds aan de oorsprong van het dorp.
Between 1820 and 1930 about 2500 Luxembourgers emigrated to Brasil. So did a group of over 300 Luxembourgish and Belgian families in 1928, on their way to a new home in South-America. But something came in between.
Emperor Dom Pedro I of Brasil all of a sudden refused access to European immigrants. The group of travellers where completely baffled when they heard they weren't allowed to board the steamer to South-America in Bremen.
They had to go back... but there was nothing to go back to.
As soon as possible, the Luxembourgish government had a group of barracks built in a deserted region called "Um Kale Räis". There they could stay and try to build up a new life in Luxembourg.
The group of barracks were mockingly called "Nei Braslien" (New Brasil). They developed into a real village, that was called Grevels (Gréiwels). Nowadays it has about 200 inhabitants.
The name of the culturel centre still reminds of the origin of the village.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten