In de eerste helft van de 19e eeuw leefden er nog wolven in Luxemburg. Een schaapherder uit Doncols, die ook korven vlocht en verkocht, vertelde graag verhalen over de wolven die hij had gedood. Zijn jachtmethode was bijzonder origineel: hij hing een wolfspels om zijn schouders en droeg een wolfskop op zijn hoofd. De pels was afkomstig van "een reusachtige wolf, die ik met een grote steen heb gedood," vertelde hij.
In zijn vermomming kon hij zijn prooien makkelijk benaderen. Hij dwaalde door de bossen op zoek naar wolven, want de regering had in die tijd een beloning uitgeloofd voor elke gedode wolf.
De man was, vooral dankzij zijn opvallende kostuum, bekend in de wijde omgeving van Doncols. Er bestaat nog steeds een gangbare uitdrukking in het Luxemburgs: "Bekannt ewéi den Donkelser Wollef" (zo bekend zijn als de wolf uit Doncols).
In the first half of the 19th century, there were still wolves in Luxembourg. A shepherd from Doncols, who also made and sold baskets, liked to boast about the wolves he had killed. He had a very remarkable method to catch them: he hung a wolf's pelt around his shoulders and put on a wolf's head. The pelt came from "a giant wolf, which I killed with a big stone," he used to tell.
In his disguise he could easily approach his preys. He used to wander through the woods, looking for wolves, because the government gave a bonus for each dead wolf.
Thanks to his spectacular costume, the man was known all around Doncols. Even today there still is an expression in Luxembourgish: "Bekannt ewéi den Donkelser Wollef" (to be as wellknown as the wolf from Doncols).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten