De St. Martinskapel op de Maarksbierg bij Longsdorf werd in de 15e eeuw gebouwd. Al vanaf minstens 1627 (het jaartal staat in een van de ramen) is er bij de kapel een kluizenaarsverblijf, dat wordt beschouwd als een van de mooiste van Luxemburg. Het is tegen de kapel aan gebouwd bestaat uit twee delen. In elk deel was een kamer met uitzicht op de kapel. Waarschijnlijk was het gebouw oorspronkelijk bedoeld voor leprapatiënten, die vanuit het bijgebouw de diensten in de kapel konden volgen. Toen de lepra rond 1700 uit Luxemburg verdwenen was, werd de ruimte gebruikt door kluizenaars.
De eerste kluizenaar die hier woonde, was Jacques Gontier, een Franse monnik. Hij was geliefd bij de bevolking. Hij is bij de kapel begraven.
De tweede was Tunn Grossjean. Die kreeg in 1735 van Peter Scholtes, een inwoner van Longsdorf, een stukje grond om een tuintje aan te leggen, voor hem en zijn opvolgers. Ook hij werd bij de kapel begraven.
The St. Martins Chapel on the Maarksbierg near Longsdorf was built in the 15th century, Since 1627 (that year is visible in one of the windows) there is a hermitage, which is supposed to be the most beautiful one in Luxembourg. It is connecte to the chapel and consists of two sections. Each section had a room with a view into the chapel. The house probably was built for patients suffering from leprosy, who could watch the religious services in the chapel from the annexe. When, around 1700, leprosy no longer occurred in Luxembourg, the building was used by hermits.
The first hermit living here, was Jacqyes Gontier, a French monk. He was very popular with the inhabitants. He was buried next to the chapel.
The second hermit was Tunn Grossjean. In 1735, Peter Scholtes, who lived in Longsdorf, gave him a piece of land, to create a garden for him and the hermits to come after him. He was also buried near the chapel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten