Het Jaasmänchen

Omdat de monnik Pirmin baat had bij het water uit de bron die hij had ontdekt, woonde hij een tijd lang in een kluizenaarsverblijf dat hij in de buurt van de latere kapel bouwde. Deze kluizenaarshut - de oudst bekende van Luxemburg - was tot 1783 in gebruik.

Volgens een legende woonde er ooit een monnik met de naam Thinnes in de hut. Dat was in de tijd dat de omgeving werd geteisterd door het "Jaasmänchen" - een ronddolende geest die zich manifesteerde als een koboldachtig wezen dat grenspaaltjes verzette en  late voorbijgangers de stuipen op het lijf joeg.
Op een dag daagde hij Thinnes uit. Maar die bleef rustig en maakte het Jaasmänchen duidelijk dat hij de sterkste van de twee was. Op Thinnes' vraag waarom hij bleef rondspoken en niet rustig in zijn graf bleef, antwoordde het Jaasmänchen dat hij niet zwaar genoeg was om onder de grond te blijven.

Daarom maakte Thinnes een jas, een hoed en een paar laarzen van lood en dwong het Jaasmänchen die aan te trekken, waarna de geest voor eeuwig in het moeras verdween.

 

Jaasmänchen
Since the monk Pirmin benefited from the water in the source he had found, he stayed on the mountain, in a hermit's cabin he built near the spot where the chapel was built in later years. This cabin - the oldest known hermitage in Luxembourg - was used until 1783,

A legend tells that once upon a time a monk named Thinnes lived there. In those days, the area was harassed by the "Jaasmänchen" - a wandering soul in the shape of a gnome, who replaced boundary stones and startled people wandering by.
One day he challenged Thinnes. But the monk kept calm and convinced the Jaasmänchen he was the strongest of them. When Thinnes asked him why he was wandering round instead of resting in his grave, the Jaasmänchen replied he wasn't heavy enough to stay underground.

So Thinnes manufactured a coat, a hat and a pair of boots out of lead and made the Jaasmänchen put them on - and the ghost dissapeared into the swamp and never returned.