Een eindje buiten het dorpje Wolwelange, dichtbij de westelijke grens van Luxemburg, ligt een klein kapelletje dat de "Wolwener Klaus" wordt genoemd. Een sage vertelt het bijbehorende verhaal.
De kasteelheer van Bigonville had twee zonen, van wie de jongste bij iedereen geliefd was. Dat maakte de oudste vreselijk jaloers. Toen de jongste zoon een lange reis wilde maken, lokte zijn broer hem een dag voor zijn vertrek naar deze eenzame plek, vermoordde hem en begroef hem onder een jonge beukenboom.
Hij kreeg al snel spijt van zijn daad en trok als boetedoening mee met de eerste twee kruistochten. Na zijn terugkomst bouwde hij bij de beuk een kluizenaarshut en leefde daar tot aan zijn dood. Hij werd begraven onder diezelfde beukenboom, naast zijn broer.
Not far from the village of Wolwelange, near the western border of Luxembourg, there is a little chapel called the "Wolwener Klaus".
The following legend explains its origin.
The Lord of Bigonville had two sons. The youngest was loved bij everyone, which made the older one increasingly envious. On the day before the younger son was to leave for a long journey, his brother lured him to this place, killed him and buried him onder a young beech.
He soon regretted his crime and as penance he joined the first two Crusades. After his return, he built a hermit's cell near the beech, where he lived for the rest of his life. He was buried under the same beech, next to his brother.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten