Johann Hermann de Trappé was aan het eind van de 18e eeuw slotheer in Bigonville.
Toen hij jong was, werd hij op een haar na getroffen door de bliksem - die sloeg vlak voor zijn voeten in. Sindsdien was hij een beetje "vreemd". Hij leed een teruggetrokken bestaan, stapte tijdens reizen alleen 's nachts uit zijn koets en sprak nauwelijks met anderen.
Hij was een rijk man, maar een deel van zijn geld had hij in de slottuin begraven en vergat waar het lag.
In zijn testament was, tot verdriet van zijn familie, vastgelegd dat zijn erfenis gebruikt moest worden voor het publiceren van zijn "herinneringen en filosofieën". Het boek, "Suite d'essais littéraires" verscheen in 1806 en mag gerekend worden tot de "literaire rariteiten".
Johann Hermann de Trappé was Lord of the Bigonville Castle at the end of the 18th century.
At a young age he once was almost struck by lightning. It hit the earth a few inches in front of his feet. Since that day, he was a bit "peculiar". He lead a very secluded life, left his carriage only at night during his travels and hardly spoke to anyone.
He was a rich man, but he had buried a part of his money in the castle garden and couldn remember where it was.
Much to chagrin of his family, he had written in his last will that his inheritance had to be used to publish his "memories and philosophies". The book, "Suite d'essais littéraires" was published in 1806 and should be seen as a "literary curiosity".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten