Wesekanner

De eerste opvang van weeskinderen was particulier initiatief.
Een zekere Jacques Stas begon in 1720 weeskinderen bij zich in huis te nemen. Op 12 maart 1727 kreeg hij (en ook dat was privé-initiatief) een huis, compleet met meubilair, aan de Rue de l'eau aangeboden door Jean Maurice Schienbien, plus een bedrag van 1400 Daler. Bovendien kreeg hij toestemming van de staat om daar weeskinderen onder te brengen en te verzorgen.

Pas in 1843 kwam eer een officieel weeskinderen"beleid" van de staat. Volgens een brochure uit 1846 vond men het overigens beter ze bij particulieren (boeren en arbeiders die ze een vak konden leren) onder te brengen dan in een tehuis. Toch kwam er in 1855 een centrale opvangplek voor ze, in het "Hôpitale centrale" in Ettelbruck.
In 1884 werd er een weeshuis geopend in de oude Vauban-kazerne op het Rham-plateau in Luxemburg-stad, dat tot 1981 werd gebruikt. Daarna verhuisde het weeshuis naar Schifflange.

Na de Eerste Wereldoorlog kwam er ook weer particulier initiatief op gang en werd door onder anderen professor Lucien Koenig en Siggy vu Lëtzebuerg "d'Lëtzebuerger Wesekannerwierk" opgericht.

 

Wesekanner
The first care for orphins was a private initiative.
In 1720, a certain Jacques Stas started to take in orphins under his roof in Luxembourg-city. On March 12, 1727 - a private initiative as well - Jean Maurice Schienbien offered him a furnished house in the Rue de l'eau and a sum of 1400 Daler. He also got the State's permission to house orphins in it.

It wasn't until 1843 the State developed an official "policy" for orphins. A folder from 1846 states it was thought best to house the children with private persons (farmers and labourers who could teach them a profession), rather than in a home. Yet a central shelter was created in 1855, in the "Hôpitale centrale" in Ettelbruck.
In 1884 an orphanage opend in the former Vauban-barracks on the Rham Plateau in Luxembourg-city, which stayed operational until 1981. In that year, the orphanage moved to Schifflange.

After World War II there was a new private initiative, and professor Lucien Konig, Siggy vu Lëtzebuerg and several others founded the "d'Lëtzebuerger Wesekannerwierk".