Als je in Luxemburg iets leest over een "moulin", kan het van alles betekenen. Een oude fabriek, een watermolen, een waterval...
Maar de "moulin" in Wiltz is een echte Hollandse windmolen. Althans, de romp ervan - dat is alles wat er van over is.
In 1766 besloten Petrus Meyer, Nicolas Hobscheid en Michel Servais een molen in Wiltz te bouwen, gebaseerd op de Nederlandse constructies, met een ronde basis van steen en een draaibare kap.
De molen werd korte tijd gebruikt voor het malen van eikenbast, dat werd gebruikt voor het leerlooien.
Maar al in 1824 werd de molen verkocht. Daarna deed hij nog even dienst als wolspinnerij, maar uiteindelijk werd hij vooral gebruikt als opslagruimte voor landbouwmateriaal.
In 1874 brandde de molen tot de grond toe af. In 1959 (en nog een keer in 1988) werd hij deels gerestaureerd. De basis werd in ere hersteld, maar de kap met de wieken werd vervangen door een puntdak.
Tegenwoordig wordt de molen nog steeds gebruikt als schuur.
When you read the wordt "moulin" in Luxembourg, it can mean a lot of different things. An old factory, a water mill, waterfalls... But the "moulin" in Wiltz is a real Dutch windmill. Or rather, just the base - all that is left.
In 1766 Petrus Meyer, Nicolas Hobscheid and Michel Servais decided to build a mill in Wiltz, based on the well known Dutch constructions; a round base, made of stone, and a rotatable top.
for a short period the mill was used for the grinding of oak bark, which was used for tanning leather. But in 1824 it was sold. It served as a woollen mill for a few years, but in the end it was basically used for the storage of farming materials.
In 1874 the mill was completely destroyed by fire. In 1959 (and again in 1988) it was partly restored. The base was rebuilt, but the top and the sails were replaced by a pointed roof.
Nowadays the mill is still being used as a shed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten