In 1773 werden Mme Huart, eigenaresse van een kasteel in Bertrange, en haar kamermeisje dood gevonden in het bos rond het slot. Ze waren met messteken gedood en hun juwelen waren verdwenen. Een bewaker had die nacht een slagersjongen met bebloede kleren bij de stadspoort gezien. De jongen werd gearresteerd en, hoewel hij beweerde dat het bloed afkomstig was van een geslacht schaap, ter dood veroordeeld en op de Galgebierg opgehangen.
Al snel daarna werd duidelijk dat niet hij, maar een kluizenaar die bij de kapel van Glacis woonde de moord had gepleegd. Ook hij werd ter dood veroordeeld. Maar vlak voor zijn executie gaf jij aan dat hij wilde biechten. Hij liep met een priester een korenveld in, waar hij ontsnapte en spoorloos verdween.
Dus uiteindelijk werd een onschuldige opgehangen en ging de moordenaar vrijuit.
In 1773 the bodies of Mme Huart, the owner of a castle in Bertrange, and her chambermaid were found in the woods around the castle. They had been killed with a knife and there jewelry had dissapeared. A watchman had seen a butcher's apprentice with bloody clothes at the towngate. The boy was arrested and, although he claimed the blood was of a sheep he had slaughtered, he was sentenced to death and hanged at the Galgebierg.
Soon after his death, it became clear not he, but a hermit who lived near the Glacis chapel was the killer. He was sentenced to death as well. But before his execution, he said he wanted to confess to a priest. Together with the priest he walked into a cornfield. There he escaped and disappeared without a trace.
So in the end, an innocent men was executed and the real killer got away.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten