De algemene staking van 1942

Na de bezetting door de Duitsers in 1940, groeide al snel verzet tegen het nieuwe regime en zijn politiek. Voor de Luxemburgers was het onverteerbaar dat ze voortaan Duitsers zouden zijn en alleen nog maar Duits mochten spreken. Toen op 30 augustus 1942 bovendien werd bepaald dat alle Luxemburgse mannen die tussen 1920 en 1927 geboren waren dienst moesten doen in de Wehrmacht, was de maat vol.

De reactie kwam razendsnel. Via persoonlijke contacten en pamfletten werd opgeroepen tot een algemene staking op 31 augustus. Vooral in Wiltz en in de zuidelijke mijnstreek werd aan die oproep gehoor gegeven. Zowel in fabrieken als bij overheidsdiensten op diverse plaatsen in het land legden steeds meer mensen voor korte of langere tijd hun werk neer, waardoor het Duitse raderwerk dreigde te stagneren.

Helaas reageerden de bezetters al even snel. Binnen een paar uur waren de lokale aanvoerders opgespoord, vastgenomen en verhoord. Twintig stakingsleiders werden door een Duits standgerecht ter dood veroordeeld en overgebracht naar een concentratiekamp in Duitsland, waar ze werden geëxecuteerd. Michel Worré en Nicolas Müller, beiden uit Wiltz, waren de eersten die werden doodgeschoten, op 2 september om 06.30 uur.

Een reusachtig monument in Wiltz, in de vorm van een vuurtoren, herinnert aan de staking.

General strike of 1942
After the German occupation in 1940, the resistance against the new regime and its politics grew rapidly. The Luxembourgers couldn't accept the fact that they would be Germans from that moment on, nor the rule that German would be the only language allowed. When on August 30, 1942, all Luxembourger males born between 1920 and 1927 were forced to serve in the Wehrmacht, that was the limit.

The reaction was prumpt. By word of mouth and through leaflets a general strike on August 31 was announced. Especially in Wiltz and in the southern mining district, people responded to the call. Both in factories and in public services work was interrupted for a short or longer period, which had a strong effect on the country and the occupying forces.

Unfortunately, the German reaction was just as swift. Within a few hours local strike leaders were identified, rounded up and interrogated. Twenty of the leaders were sentenced to death by a special tribunal and transferred to a German concentration camp, where they were executed. The first to be shot, on September 2 at 06.30, were Michel Worré and Nicolas Müller, both from Wiltz.

In Wiltz, a huge monument in the form of a lighthouse commemorates the strike.